Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derece, öylesine ki,
mesela kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir labaratuarda
insanlar için ölebileceksin,
hemde yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hemde hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hemde en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.
Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara kalır falan diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder