ben hatalarım için.

hep yanlış sevdalara atılıyorum.

ya da doğru sevdalara yanlış zamanda atlıyorum :( ben hatalarım için karşımdakilere yaptıklarım için hiç affetmiyorum kendimi.

bir değil iki değil ki bu. her seferinde böyleyim. her seferinde aynı gereksizlikle. saçmalıkla.

nazım

Yaşamayı ciddiye alacaksın,

yani o derece, öylesine ki,

mesela kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,

yahut kocaman gözlüklerin,

beyaz gömleğinle bir labaratuarda

insanlar için ölebileceksin,

hemde yüzünü bile görmediğin insanlar için,

hemde hiç kimse seni buna zorlamamışken,

hemde en güzel en gerçek şeyin

yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,

yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,

hem de öyle çocuklara kalır falan diye değil,

ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,

yaşamak yanı ağır bastığından.

annem annem...

bugün anneler günü, annem benim ömrüm, neşem sevincim, yaşamım, her şeyim...

geçen sene olduğu gibi bu sene de annesizliği düşünüp ağlıyorum, kendimden geçerek....

Allah'ım ne olur beni annesiz koyma, ne olur ne olur...

annesiz olan arkadaşlarım yazmışlar faebookua bişeyler, şefika kuzeni ayşeyi anlattı, annesinin mezarına sarılıp ağlıyo diye, Allah ım onlara sabır versin.

Bi tek annem olsun bana bişey olmaz, o olmazsa ben eksiğim hiçim kimsesizim

tasa

bugün çocuğunun diş hediği için yemek ve pasta çeşitleri düşünen arkadaşımı görünce beni de sardı mı bi telaş. ben ne yapıcam ayol çocuğumun diş hediğinde, hiç çeşitte bilmiyorum neyin yanına ne yakışır onu da.

işin tuhaf tarafı şu an çocuğumun dişi yok çünkü bi çocuğum yok çünkü henüz hamile değilim ve hatta evli bile değilim:) yani gelecek kaygımı siz hayal edin :)

dombıra

şu hAYATTa birşeyi de düzgün ypabilsem sadece bir şeyi.

düzgün bi evlat olsam. içkiden sigaradan uzak durarak saygılı olarak.
düzgün bi kardeş olsam sinirsiz sakin svecen kıskanc olmayan
ben bu hayatta hiçbişey olamıyorum
ne düzgün bi evlat ne düzgün bi öğrenci ne düzgün bi dost!! ben düzgün bi eş bile olamıyorum. evlenemiyorum bile. ben düzgün bi kul olamıyorum en önemlisi.

bu hayata neden geldim bilmiyorum ama ben hiç bişey olamıyorum

keşke.

"uzaklara doğru bir bakışın vardı, keşke yalnız bunun için sevseydim seni" 




ah be cemal süreya bu nasıl cümledir. insanı nasıl yerle bir eder. 


''gurur duyardı cemal süreya okusaydı sana olan sevgimi,
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.' demiş bi abimizde:)


metüstte, "hiç bir şeyim yok akıp giden sokaktan başka
bu şiir, bu şiir bile benim değil, cemal süreya'nın 
keşke yalnız bunun için sevseydim seni." demiş. işte ben metüstten de beter bi ruh haliyle bu şşiri göndereceğim kimse bile yok! :(

bim bam bom :)

bim bam bom çatlasın dostlar benim de artık üds den 65 im var :) 65 ulan 65:)

yazıyla da 65 rakamla da 65 :) doçentlik prof luk bu iş bitmez bitmez!! bu yola baş koyduk dönülmez :)

çocukluk hayallerimm...:)

nasıl da unutmuşum hayallerimi şimdi yazıyorum bir bir aklıma gelenleri ve tabi ki devamı da gelecek, gelmeli!! gerilere ittiğim hayallerimi çıkarıyorum ortaya :) işte bu, gs tribünlerinde coşmak istiyorum coşmak!!! istedim oldu coşacaaaaz:)

kız kulesine gitmek istedim gideceeeez! :)

ve bir gün tabi ki  minimle gezmelere gidiceeez :) Allah büyük sağlık versin sabır versin arkası gelecek inşallah

randy pausch

Kalın duvarların olmasının bir nedeni var. Onlar, istediğimiz şeyleri gerçekten ne kadar istediğimizi kendimize ispat etmek için oradalar. Onlar bizim için değil,”diğer” insanları durdurmak için oradalar. Çocukluk rüyalarına inanmayanlar için…Çünkü tecrübe denen şey, istediğini alamadığında elde edilen şeyin adı.”

benim çocukluk hayalim gökyüzüne balonlar göndermek ve çimlere uzanıp izlemek. 

Venedik ta sandal sefası yapmak, gezmek.

ve annemle babamla kardeşlerimle eşimle çocuğumla ölmek. aynı anda :)

Achieving Your Childhood Dreams

benim çocukluk hayalim tabi ki finanscı olmak değildi. akademisyen olmak değildi. kendimi duymayı unutmak değildi. güzel bi çocukluk geçirdim. sokakta, dışarda, oyunda, özgür, mutlu. böyle olacağımı bilmezdim tabi. çocukken en acı duyduğum şey iğneydi ve büyüyünce de iğneci olmak istiyordum. yani acı çektirmek istiyordum ya da güç istiyordum bilmiyorum.
iğneci olamadım zaten korkarım patatese bile iğne yapamam hastanede 2-3 saatten fazla da kalamam şimdi:)  ama çocuklukta değilse de sonraları gitar öğrenmek istedim, erteledim, bu iş olmaz dedim ben bu işe ait değilim dedim erteledim. sevmediğiniz bi işi yapmanın en kötü yanı buna hakkınız olup olmadığını düşünmek, acaba herkes benim gibi işini sevmiyo mu acaba demek... kim sever kim sevmez bilmem ben sevmiyorum araştırmayı ne yazık ki bu gerçek değişmeyecek. hiç istemem ama ben de hakkını veremeyen yardımcı doçentlerden biri olacağım sanırım bu hayatta.Allah ne olayım olayım da kimsenin hakkını yedirmesin bana!

if i were a gorumce :)

bu sıra bana umut veren mutluluk veren tek şey var, abimi evlendirebilme düşüncesi :):):) içim mutluluk doluyor evlendiğini düşündükçe, ah bi görümce olsam barambarambaram.... :) kız bakıyorum arıyorum tarıyorum burdan kim duyacaksa olsun yine de herkese duyrulur :) 

bir gün daha yaşanır biter herhangi bi gün gibi

Yine kızdım kendime yaptıklarıma ve yapılanlara... okulun sayfasına girdim, adımı silmişler. özgeçmişimi kaldırmışlar. beni silmişler. ben yokum. emeklerim gitmiş 2 yıl boşa yaşanmış gibi. boşuna emek harcamışım gibi. ne acı hayat! nelerle karşılaşıyoruz gün geçtikçe neler oluyor neler! yine bunalımlı günlerim gelmesin, gelmeyin! uzak durun benden gidin kime gidecekseniz ama bana gelmeyin!

başlıyoruz.

ses deneme bir ki ses deneme,

yeni blog, yeni hayatlar... tam da eski defterler kapanırken iyi gelir diye düşünerek, burdayım. burda sürekli olma, yazma dileğindeyim. yarın pazartesi son mesai günlerim. bugünlerde şeffaf değil duygularım, buruk sevinçlerim, tereddütlü üzüntülerim ve geleceğe dair umutlarım var. beni ayakta tutan onlar.